بررسی میزان فراوانی اختلال افسردگی اساسی در اسکیزوفرنی تحت درمان

  سابقه وهدف: اختلال افسردگی یکی از جنبه های مهم در بیماران اسکیزوفرنی می باشد وهدف از این مطالعه بررسی میزان فراوانی اختلال افسردگی در بیماران اسکیزوفرنی می باشد.   مواد وروشها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی ، 243 بیمار با تشخیص اسکیزوفرنی مراجعه کننده به درمانگاه اعصاب وروان بیمارستان 506 ارتش شهر تهران طی سالهای تابستان 1384تا تابستان 1386، مورد بررسی قرار گرفتند. مصاحبه بالینی با بیماران جهت تشخیص اختلال افسردگی و کسب اطلاعات در مورد جنس، سن ، وضعیت تاهل ، مدرک تحصیلی ، وضعیت اشتغال، الگوی سیر بیماری ، نوع ومدت داروهای مصرفی و تعداد بستری بیماران اسکیزوفرنی در بیمارستان روانپزشکی صورت گرفت ، وبوسیله آزمون افسردگی بک همه بیماران اسکیزوفرنی مورد ارزشیابی قرار گرفتند. سپس بوسیله نرم افزار SPSS اطلاعات بدست آمده مورد آنالیز قرار گرفته ؛ و با آزمون ANOVA برای بررسی معنی داربودن درجات اختلال افسردگی در بیماران اسکیزوفرنی استفاده شد. مقدار عدد P کمتراز 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.   یافته ها: 2/41% بیماران اسکیزوفرنی زن و 8/58% بیماران اسکیزوفرنی مرد بودند. 4/44%بیماران اسکیزوفرنی در گروه سنی 17< سن <28 و 0/37%بیماران اسکیزوفرنی گروه سنی 27< سن <38 بودند. 5/11% بیماران اسکیزوفرنی گروه سنی 37< سن <48 و 1/4% بیماران اسکیزوفرنی گروه سنی 47< سن <58 بودند. 9/2% بیماران اسکیزوفرنی گروه سنی 57< سن <68 بودند. 3/17بیماران اسکیزوفرنی در فاز Acute بودند. 5/30% بیماران اسکیزوفرنی در فاز Partial remisson بودند. 3/52% بیماران اسکیزوفرنی در فاز Remission بودند. 9/39% بیماران اسکیزوفرنی دارای اختلال افسردگی اساسی بودند.   بحث ونتیجه گیری :میزان فراوانی اختلال افسردگی در بیماران اسکیزوفرنی تحت درمان 9/39 % بود که این میزان در جنس زن ، افراد مجرد ، مطلقه، بیکار و افراد بیسواد بالا بود . همچنین میزان اختلال افسردگی در افراد اسکیزوفرنی در فاز حاد بیماری بالا و در فاز فروکش کامل پایین بود .